Hayatımızda bizi yavaşlatan ağırlaştıran yoran birçok detayla yaşamak zorundayız. Yaşam artısıyla-eksisiyle, sevinciyle -gözyaşıyla , sakinliğiyle-coşkusuyla o kadar geniş bir cümbüş sunuyor ki bize.Gözümüz görmeyebiliyor o engelleri. Bazen farkına varıyoruz ve müdehale ediyoruz , yada yine farkına varıp"bugünün işini yarına bırakıyoruz", bazen görüpte görmemezden geliyoruz ki ertelemekten daha vahim, en kötüsü ise o kadar hayal aleminde yaşıyoruz ki gerçekten görmüyoruz.
Ben gün itibari ile kendime bir liste yaptım. Neler hayatımı engelliyor ve beni kaygısız yürümekten alıkoyuyor diye. Ne isimler çıktı karşıma hiç aklıma gelmeyen, ne alışkanlıklar yolumu kesiyormuş meğerse yada ne eşyalarla ben kapana kısılmışım senelerdir.Ve derin bir nefes alıp haykırırken buldum kendimi "yok boyle olmayacak, 1 tane var benden ... var mı bi tane daha bana benden daha yakın?" hemen silkeleniyoruz atıyoruz o gereksiz isimleri, yolculukları , eşyaları, alışkanlıkları, vakit ayırmaları... En güzel ve en özel çağımda kime neyin derdini anlatmak zorundayım allah aşkına ben ... "ben , ben gibi , dimdik burdayım" anlayana.... anlamayan ise zaten girdiği kapının yerini o kadar iyi biliyor ki... çıkmasını da bilecektir.